Zoals het elke internationale umpire betaamt is het af en toe tijd om mentor te spelen van opkomende talenten die hun eerste stappen willen zetten in de internationale wereld van het “umpiren”. Deze keer viel die eer mij te beurt en het slachtoffer van dienst was Arne Deweirdt.

Place to be : Boedapest, een voor mij gekende omgeving. Het nadeel is wel dat ik in die omgeving niet Joeri Luts ben maar “de man van……”.

De bedoeling van het mentor zijn is niet zozeer op gebied van het scheidsrechteren zelf, daar gaan we vanuit dat een bepaald minimaal niveau aanwezig is, waardig om België te vertegenwoordigen in het buitenland.

En gelukkig, maar ik ga het niet teveel herhalen of hij gaat het te hoog in zijn bol krijgen, dat was zeker bij Arne aanwezig. De bedoeling hier is vooral het hele gebeuren rondom het tornooi samen voor te bereiden en de “nieuweling” de ongeschreven regels van hoe dit aan te pakken bij te brengen.

Te beginnen met het boeken van de vliegtickets. Het is altijd een goeie en wijze les om dit lang op voorhand te doen maar dan ook weer niet te lang want je hebt eerst bevestiging van het gastland nodig. Verder hoe je bagage in te delen, wat je wel mag meenemen en wat niet, de regeling van de financiële zaken en zo nog een heleboel kleine dingen, die ik zelf ook in het verleden heb geleerd (en soms nog bijleer).

Aangekomen in het hotel word ik naar gewoonte in het Hongaars verwelkomd en moeten ze vaststellen dat ik, buiten quasi alle vuile taal en wat ik nodig heb om te eten en drinken, amper vooruitgang heb geboekt in de kennis van de taal der Magyaren. Toegegeven, mijn kennis was hoger dan eender welke andere buitenlandse umpire daar aanwezig maar nog steeds pover.

Het tornooi zelf werd voor de eerste maal georganiseerd in een nieuwe zaal in het noorden van Boedapest en het hotel was ook een eerste maal voor mij. Beide kunnen de test doorstaan en zijn zelfs een verbetering te noemen, behalve het ontbijt, dat was vroeger iets uitgebreider en iets minder specifiek voor de Hongaarse smaakpapillen gemaakt (lees rauwe paprika bij het ontbijt en salami vol paprikapoeder en het nodige vet ). De dagelijkse lunch en het avondeten in de zaal bracht daar spijtig genoeg geen verandering in.

Het verloop van het tornooi kan als vrij vlot worden bestempeld met de nodige Belgen die aan de beurt kwamen en daarbij ons land zeker niet slecht hebben vertegenwoordigd. De enige Belgen in de halve finales en finales waren spijtig genoeg enkel de aanwezige officials. Qua prestatie kan dat weer tellen en op een paar dubieuze calls qua service (niet door de Belgen wel te verstaan !) na moet ik ook zeggen dat het niveau in het algemeen als hoog kan bestempeld worden, zonder noemenswaardige incidenten.

Na de nodige “technical meetings” waarin de leerling soms de mentor diende te ondersteunen (ik heb een nu aangetrouwde voorkeur voor Palinka maar een gewijzigd spijsverteringsstelsel dat dat niet zo vlot meer verwerkt ) en een gezellig samenzijn tijdens een paar restaurantbezoeken werd het tornooi afgesloten waarbij ik Arne nog mijn beperkte maar voldoende kennis over Boedapest heb bijgebracht in het toeristische centrum van de stad. Een gezamenlijke vlucht, voorafgegaan door een verplicht bezoek aan de Burger King en Costa Coffee op Liszt Airport was een mooie afsluiter van het tornooi.

De brede glimlach op het gezicht van Arne toen ik hem de vraag stelde of hij nu de smaak te pakken had was daarbij een mooie kers op de taart. Bedankt Arne !!