Elk jaar, als de winter zijn laatste stuiptrekkingen heeft is er in het Duitse Mülheim een tornooi gaande dat deel uitmaakt van de “World Tour” en in dit geval gecategoriseerd is als een Super 300 tornooi, de Yonex German Open …. met een prijzengeld van 240.000 $.

Op dit tornooi dus niet de aanwezigheid van de gemiddelde Europese speler maar eerder de wereld- en sub-wereldtop…wat een eerste keer voor mij was.

Aangezien het geen al te verre afstand is voor iemand vanuit België was ik dus zenuwachtig met de wagen onderweg naar het Ruhrgebied, terwijl ik de
terminologie op het vlak van IRS aan het herhalen was. Het moet een raar zicht geweest zijn voor mijn medeweggebruikers om mij in de auto te zien zitten met mijn linkerarm lichtjes naar omhoog (zo hoog als het autodak reikte 😉).

Aangekomen op het tornooi was de briefing op de vooravond van het tornooi al een mooie kennismaking met de “way-of-working” op een World Tour-tornooi, samen met een heleboel BWF- en BEC-umpires. Er worden geen doekjes rond de zaken gewonden en alles wordt helder en duidelijk op punt gesteld met de nadruk dat dit geen doordeweeks tornooitje is maar een professionele organisatie waarbij van de officials ook een professionele houding wordt verwacht !
 
De werkdruk is niet enorm qua “hoeveelheid” op een dergelijk tornooi maar vooral op het niveau dat wordt vereist tijdens de wedstrijden.

Fouten zijn niet toegestaan en een “eigen interpretatie” van de terminologie is des duivels en wordt je na de wedstrijd goed ingepeperd dat dat niet voor herhaling vatbaar is.

Het is dan ook een ideale leerschool waarin je je niveau op internationaal vlak kan opwaarderen en vooral waarbij je van al je collega’s de nodige nuttige feedback kan krijgen om wat “tips and tricks” aan te leren.

Vanaf de halve finales wordt er in dit tornooi IRS gebruikt waarbij er dus een aparte procedure wordt toegepast en voor mij was dit een eerste keer….maar goed wie niet waagt, blijft maagd….alleen was ik de eerste official van het tornooi die dit moest toepassen want ik kreeg de eerste halve finale van het tornooi als umpire op mijn bord, een halve finale gemengd dubbel tussen India en Indonesië….een wedstrijd die uiteindelijk in 3 games werd gewonnen door Indonesië met een 25-23 stand in de eerste game…..

Een pittige wedstrijd met 5 IRS-tussenkomsten waarbij ik de eerste keer lichtjes in de mist ging maar waarbij alles op het einde wel in orde was….volgens mijn collega’s geen uitzonderlijke situatie 😊.

Als afsluiter van het tornooi mocht ik optreden als één van de zes officials die de finales mochten doen waarbij ik service-judge was in de heren enkel finale tussen de nr. 1 van de wereld Viktor Axelsen en de voormalige wereldkampioen Kean Yew Loh……een zeer mooie wedstrijd met natuurlijk voor mij één van de beste zitjes in het stadion dat gevuld was met meer dan 4000 supporters…. Voor sommigen onder ons is dit “klein bier”, voor mij was het een “Grand Cru” 😊.

 

In mijn terugrit naar huis was ik dan ook veel meer relaxed en tevreden over mijn week in Mülheim met een verhoogde goesting om verder te doen met wat ik bezig ben en een koffer gevuld met bijkomende ervaring.

Eén kleine bijkomende opmerking heb ik wel….ik heb niet veel goesting meer in “currywurst”….ik heb op een week tijd genoeg binnen gehad voor de volgende maanden, zelfs jaren !!