Thuisploeg BAD79 wist zoals altijd fijnbesnaard het eigen huis in lichterlaaie te zetten. In de jacht op een vierde opeenvolgende landstitel moest het voorbij W&L, een ploeg die het tijdens de kwalificatieronde beter deed en gedurende de laatste mercato stevig investeerde in zijn selectie. Het bewustzijn dat het voor Nieuwjaar minder vlotte, werd door de hoofdstedelingen speciaal voor dit potige middagvertoon ingeruild voor een vurig opzwepen. Van enige zichtbare twijfel was er dan ook geen sprake bij de titelverdediger. De wil was immens groot. In Leuven jagen ze dan al weer menig jaren (decennia) op een eerste landstitel. Haast niet begrijpbaar dat dit met haar historiek en eindeloze lijst aan geproduceerde talenten nooit eerder lukte. Al die passanten en menig vaandeldragers die de club door de jaren heen de revue zag passeren, kleurden zonder enig overdrijven het epitome van ’s land individuele palmares.

Met de rug naar het thuispubliek kregen we de grootste uitdager voor de titel opgesteld, vorig jaar vicekampioen en dit seizoen niet zomaar de beste ploeg in de kwalificatieronde: DZ99. Aangemoedigd door zijn vaste getrouwe aanhang, bleek dit al gauw weer een vlotjes gevulde bus vol ruggensteun uit Deerlijk te zijn. Al enkele jaren zijn de West-Vlamingen aan hun gestage opmars bezig. Vorig jaar werd dit op het nippertje net niet bekroond met een eerste gouden beker in die enige gouden game in de finale van de Victor League. Aan de andere kant van het net luisterde de tegenstrever naar de naam Oupeye. Een Schotse invasie, aangestuurd vanuit Luikse zuiderhoek van het land. Onder het bewind van Nicodeme, de man die twee seizoenen terug de nationale competitie nog lam legde door zich tot bij het BAS te wagen. Voor een beetje drama keert men daar ook zomaar de rug niet in de Vurige Stede.

Lees meer.