De Swiss Open is een BWF Super 300 tornooi waar op de week na de All England een groot deel van de toppers aan deel namen. Zo noteerden we de namen van Victor Axelsen, Anders Antonsen, Mia Blichfled, Busanan Ongbamrungphan, Pusarla V. Shindu, Mohammad Ahsan, Hendra Setiawan, Kim Astrup, Anders Skaarup Rasmussen, Jonathan Christie,  Marcus Ellis, Lauren Smith en vele anderen. Victor Axelsen was lichtjes ziek, won zijn eerste wedstrijd maar gaf de volgende dag forfait.

Op het tornooi moest een strikte scheiding tussen de lijnrechters en de umpires gehanteerd worden maar erbuiten was het toch wat losser. Het was een beetje zoeken in het begin maar na de eerste dag hing de groep officials goed aan elkaar en dan spreek ik van zowel de umpires als lijnrechters en referees.

Er waren 2 activiteiten die dit gevoel gestimuleerd hebben. Er was een workshop door Carol Ui Fheargail (IRL) en Fabio Betti (ITA) voor alle officials op de 3de dag van het tornooi en er was het Thais restaurant op 50m van het hotel. De eerste avond toen we dit restaurantje ontdekten waren we slechts met 6 personen maar de ontvangst was zo hartelijk en flexibel dat we er elke dag opnieuw naar toe gingen. Op een tornooi allemaal op hetzelfde moment klaar zijn is een utopie, dus allemaal samen gaan eten kan moeilijk ingepland worden. Onze gastvrouw hield elke avond een tafel voor 15 personen vrij. Alle umpires stroomden met mondjesmaat binnen en bestelden wat ze wilden eten. Vanaf dag 2 werden we vergezeld door een aantal lijnrechters en eveneens steevast door de referees na het beëindigen van hun dagtaak en groeide de groep tot makkelijk 30 personen. Restaurant De wolf was niet ontevreden over deze plotse omzetstijging en toen we vermelden dat het op zaterdagavond onze laatste dag was, heeft onze gastvrouw voor cake en ijstaart gezorgd (zie foto). Na de nodige bedankingsspeeches over en weer mits het nodige vertaalwerk van de lokale umpires, hebben we beloofd op het volgende tornooi terug te keren.

Deze editie van de BWF 300 Swiss Open was heel bijzonder voor mij. Ik werd door het referee team aangesteld als umpire in de halve finale van het heren enkel tussen Jonathan Christie (INA) en Kidambi Srikanth (IND) en later op de avond werd me nog meegedeeld dat ik ook van de partij zou zijn in de finales. Ik was zeer relax in de umpires briefing op de finaledag. Gezien het grote aantal hoger gekwalificeerde umpires, wist ik me verzekerd van een service judge duty, enkel welke finale moest nog ingevuld worden. Toen op het einde van de briefing de duties uitgedeeld werden stond ik iets verderop en ik hoorde wel mijn naam vallen maar nam aan dat mijn umpire op zoek was naar zijn service judge.

Groot was mijn verbazing dat ik de dames enkel finale tussen Pusarla V. Shindu en Busanan Ongbamrungphan als umpire mocht leiden. Meteen was ook mijn innerlijke kalmte weg en werd er plaats gemaakt voor gezonde stress om deze wedstrijd voor te bereiden. 

Na de wedstrijd, die op een kleine hapering bij het toekennen van de punten aan de verkeerde partij na een IRS review na, vlot verliep, ging ik het referee team bedanken voor hun vertrouwen en kreeg ik te horen van Ivanka dat ze mijn stijl apprecieerde, kreeg ik van Diraj te horen dat hij me heel kalm en waardig in de stoel en aangenaam overkomend vond en tot slot kreeg ik van Barbara te horen dat ik klaar was om een graad te stijgen.

Ik hoop dit niveau minstens aan te houden in mijn volgende aanstellingen.

Zo is elk tornooi anders maar het heeft toch steeds de zelfde kenmerken: een groep officials die aan elkaar hangt, zich goed amuseert maar op de afspraak is wanneer nodig. Dit is waarvoor we het doen.