Nabeschouwing 

Lees hier de nabeschouwing geschreven door Peter Nees:

 

Eerst even recapituleren: na de reguliere competitie waarin acht ploegen het tegen elkander hadden opgenomen, waarvan de beste vier in rechtstreekse eliminatie een halve finale hadden beslecht, zou men op de slotdag om de knikkers strijden. In de voormiddag werd er gespeeld om eremetaal, in de namiddag om de titel. In tweede nationale resulteerde winst in een promotie naar eerste nationale. In die eerste nationale stond logischerwijs de landstitel en kwalificatie voor de Europa Cup op het spel.  

 

Jodoigne 1 – Pluimplukkers 2:

De verplaatsing van Jodoigne naar Erpe-Mere nam ongetwijfeld meer tijd in beslag dan de ontmoeting zelf. Nadat de Gentenaren in de dubbels snel waren uitgelopen, werd de ontmoeting op de koop toe door pech in een definitieve plooi gelegd. Bij Jodoigne viel Angela Maria Castillo Jimenez immers in het begin van de eerste dames enkel uit met een spierscheur. Tot overmaat van ramp beschikten de Waals-Brabanders over geen reservespelers. Op die manier stond het, mede door het genoodzaakte forfait in de gemengd dubbel, in minder dan een uur 0-4 in het krijt. In een spannende enkelpartij tussen Robin Cuvelier (BBF HE #28) en Ben Van Herbruggen (BBF HE #52) was het de Zwijndrechtenaar die het vijfde en beslissende punt voor de Oost-Vlamingen liet optekenen (24-22, 16-21, 17-21). Pluimplukkers eindigt zo meer dan verdiend als derde in de Victor League 2. Desalniettemin mag het seizoen voor beide teams als geslaagd beschouwd worden. Beide ploegen promoveerden immers vorig seizoen naar tweede nationale en konden zich meteen opwerpen voor een plaats in de play-offs.  

 

Pluimplukkers 1 – Verviers 1:

De ontmoeting om het brons in Victor League 1 was er een die naar waarde mocht worden geschat. De ijzersterke damestandem (Elise Dhondt en Ine Lanckriet) liep in geen tijd over hun Vervierse tegenpartij, die eerlijkheidshalve op hun beurt magertjes uitviel. Een dubbeltje op zijn kant was dan weer de partij tussen jonkies Wolf Hoebeke en Michiel Van Britsom enerzijds en de geoliede tandem Lallemand – Bonnet anderzijds. De Luikse tandem liep in beide games uit, maar het Gentse duo beet telkens stevig van zich af. In een spektalrijke partij wist Verviers de bordjes in evenwicht te brengen na twee spannende verlengingen. Cruciaal zo bleek, want in de enkelpartijen kon Verviers afstand nemen. Lallemand deed dit vlot tegen Lekens, Henry (BBF DE #1) dan weer met alle moeite van de wereld tegen Lanckriet (BBF DE #16). Terwijl er in de gemengd dubbels nog gelijke tred gehouden werd, werd de genadeslag uitgedeeld in de tweede heren enkel. Joachim Cansse wist Noa Swinnen af te houden en liet zo het vijfde punt optekenen. Zo verzekerde Verviers zich toch volgens de verwachtingen van zijn podiumplaats. 

 

Voor de middagsessie liep sporthal Steenberg aardig vol. Een kleine 200 bezoekers woonden de titeldebatten bij.  

 

Olve 1 – Hebad 2:

Dat de titel in tweede nationale louter een imagoprestige was (Hebad 2 kon nooit promoveren aangezien Hebad 1 in eerste nationale acteert), zou niks tekort doen aan de inzet van beide partijen. De Limburgers liepen in spannende wedstrijden 0-2 uit. De Antwerpenaren beten evenwel flink van zich af en kwamen in de volgende reeks wedstrijden opnieuw langszij. Hoe vlot Hanne Janssens het punt liet optekenen, hoe zwaar de partij was die Robbe Brees (BBF HE #35) ten koste van Jonah Quintens (BBF HE #43) kon binnenrijven. De toon was gezet: in razend spannende gemengd dubbels konden Debeuf – Bal (17-21 21-19 21-19 tegen Simons – Put) en Patteet – Van De Vel (22-20 23-21 tegen Acke – Vanesch) de punten naar het Edegemse kamp toe trekken. Laura Poelmans bracht de spanning nog even in de ontmoeting, maar het was Lars Patteet die een moegestreden Tom Acke wandelen stuurde. Het beslissende 5e punt prijkte op het bord. Olve Edegem is kampioen in tweede nationale en neemt op de best mogelijke manier zijn plaats in de hoogste Victor League weer in.  

 

Hebad 1 – W&L 1:

De grootste aandacht ging naar het titeldebacle, de strijd om de landstitel. Hebad kwam aandraven met zijn sterkste opstelling, met Marijn Put in meerdere disciplines opgesteld. W&L stelde daar Freek Golinski tegenover (kersvers papa met een snelcursus korte nachtjes in de kleren). In wat ongetwijfeld dé affiche van het seizoen was, namen Marijn Put en Dylan Rosius het in de heren dubbel op tegen Freek Golinski (BBF HD #1) en Floris Oleffe. De Limburgers oogden niet alleen het scherpst, ze waren het ook. In twee games wonnen zij het pleit. De vroege achterstand opgelopen in het dames dubbel (Van Britsom en Geerts tegen Lammertyn en Beelen) werd zo al snel tenietgedaan. Daaropvolgend ging Marijn Put door op zijn elan. In geen tijd overwon hij zijn volgend obstakel (genaamd Tijl Dewit). Lotte Geerts leek op haar beurt dan weer haar ploeg de goede richting uit te sturen. Maar op 20-14 in de beslissende game stokte haar machine compleet. Alsof er een stok tussen de wielen was gestoken, kwam Présence Beelen stelselmatig terug en zelfs helemaal langszij. Sporthal Steenberg daverde op zijn grondvesten. De term beklijvend moet haast ter plaatse zijn uitgevonden. Geerts, die zich met haar laatste krachten smeet, kon alsnog een nieuw afgedwongen matchpunt aan het net aftikken (22-20). Van 0-1 naar 3-1, een wereld van verschil. In de gemengd dubbels bleef de stand ongewijzigd. Golinski en Lammertyn haalden het van Rosius en Van Britsom, Scheurkogel en Geerts op hun beurt van Oleffe en L. Van Parys. Op één game na werd in deze discipline telkens het kleinste verschil opgetekend. 4-2, alles kon nog. Pol Biesmans leek lange tijd op weg richting de beslissing. Al was dat buiten de waard gerekend.  De Pool Kajetan Jeziak vocht vanuit een haast verloren positie terug. En of dat niet gunstig bleek. Lien Lammertyn speelde de overige krachtverhoudingen uit en verschalkte M. Van Parys. De spanning was te snijden. Na een ganse middag achtervolgen kwam W&L 4-4 langszij.  

 

Golden game

De ontmoeting en het kampioenschap zouden beslist worden met een golden game: één game gemengd dubbel naar 21 punten zonder verlengingen. Opmerkelijk was de opstelling. Zowel Hebad als W&L deden beroep op dezelfde combinatie die elkaar een uur eerder in de ogen keek tijdens de eerste gemengd dubbel. Aan Leuvens kant waren dat Freek Golinski en Lien Lammertyn, met aan Limburgse zijde Dylan Rosius en Mare Van Britsom. Wat meteen opviel was het verschil in cohesie. Desondanks het verlies een uur eerder en op dat moment nog met een comfortabele voorsprong, wisten Rosius en Van Britsom meteen enkele punten bonus te scoren. Getuige de mentale weerbaarheid en conditionele sterkte die aan de dag gelegd werden. De mindere samenhang aan de andere kant van het net kon men dan weer van ver gewaarworden. Het gevaar van een onomkeerbare situatie werd waarheid. Hebad wisselde van kant bij 11-6 en liep alleen maar verder weg, op weg naar glorie. Toen het matchpunt benut werd kon het feest losbarsten. Een eerste landstitel in de 51-jarige geschiedenis van Hebad, een triomftocht die zijn weerga niet kende en een polonaise die tot laat in de uurtjes uitvoerig werd gedanst. 

 

Last but not least: hulde aan wie hulde toekomt

Na de huldiging van de vice-kampioenen en kampioenen, werd er ook nog tijd voorzien voor de allergrootste bekroning. Last but not least, om het in hun eigen bescheiden stijl te verwoorden. Wedstrijdleider Willy Van Delsen en Nicole De Boeck werden in hun Erpe-Mere letterlijk en figuurlijk in de bloemetjes gezet, gehuldigd met de grote hoofdletter ‘G’ en figuurlijk op handen gedragen, uit dankbaarheid voor hun vele jaren noeste arbeid, vele weekenden werkkracht, uit grote appreciatie waarmee ze de omkadering van de nationale badmintonsport op vele vlakken naar een hoger niveau hebben getild. Veel spelers zijn Willy dankbaar voor hun ervaringen met hem als trainer. Vele wedstrijdleiders zijn actief dankzij zijn accurate WL-opleidingen. Vele officials zijn Nicole dankbaar voor haar woord en daad gedurende opleidingen en bijscholingen van provinciaal tot nationaal umpire. Veel spelers, coaches en officials kunnen hun appreciatie niet genoeg kwijt voor de aangeleverde omkadering van Willy als wedstrijdleider en Nicole als bestuurder bij de federatie. De nationale competitie werd jaar na jaar steeds meer naar een professioneel niveau gebracht door hun ijver. Dankzij hun loyaliteit vaart onze sporttak er wel bij.

 

Bedankt, Willy! 
Bedankt, Nicole! 

Op jullie gezondheid en hopelijk nog vele bezoekjes de volgende maanden en jaren langs de badmintonbanen. 

 

 

Dankjewel!

Ook vanuit Badminton Vlaanderen en de KBBF hartelijk dank aan Willy en Nicole voor jullie jarenlange passie en inzet voor de badminton!

 

 

Herbekijk & lees

 

Finales op YouTube dankzij de live streaming verzorgd door Hebad.

 

Pers:

HBVL - Badmintonclub Hebad pakt voor het eerst in 51 jaar landstitel